Teresa de Ahumada urodziła się w Hiszpanii 28 marca 1515 roku w Avila (Kastylia). W dzieciństwie pragnęła oddać życie za wiarę. Po śmierci matki, mając 13 lat, ofiarowała siebie Matce Bożej, szukając u Niej matczynej opieki.
Po nauce w szkole Augustianek i rozeznaniu powołania, wstąpiła do klasztoru pw. Wcielenia w Avila; w rok później złożyła śluby wieczyste.
Początek życia zakonnego zbiega się z tajemniczą chorobą wyniszczającą ją fizycznie i psychicznie. Powierza się św. Józefowi. Po 3 latach wraca do zdrowia. Lektura "Wyznań"św. Augustyna i wrażenie, jakie wywarł na niej wizerunek Chrystusa przy słupie biczowania, przyczyniają się do wewnętrznego przełomu; głębokie życie modlitwy owocuje żarliwym duchem apostolstwa. W 1560 roku św. Teresa doznaje dwóch wielkich łask: wizji piekła i przebicia serca, dwa lata później zakłada pierwszy klasztor Karmelitanek Bosych w Avila. Bezpośrednim staraniem Świętej powstanie ich 15. Wspólnie ze św. Janem od Krzyża staje się też reformatorką Zakonu Karmelitów i inicjatorką powstania Karmelitów Bosych.
Święta nosiła w sercu wielką cześć dla św. Józefa, opiekuna dzieła reformy i całego jej życia. Pozostawiła po sobie cenne dzieła dotyczące modlitwy, będące równocześnie żywą zachętą do jej praktykowania. Modlitwa bowiem jest droga do odkrycia prawdy o sobie i o Bogu, jest doświadczeniem Boga zamieszkującego głębię każdej ludzkiej duszy. Dzieła Teresy to: "Twierdza wewnętrzna", "Księga życia", "Droga doskonałosci", "Księga fundacji" i dzieła mniejsze.
Święta Teresa z Avila zmarła 4 października 1582 roku w Alba de Tormes. Beatyfikowana była w roku 1614, kanonizowana w 1622. Doktorem Koscioła, jako pierwsza kobieta w historii (razem ze św. Katarzyną ze Sieny) została ogłoszona przez papieża Pawła VI w roku 1970.